Parque Natural El Hondo of Parc Natural de El Fondo in het Valenciaans is 2.387 hectare groot en situeert zich tussen Elche en Crevillente. Tot de 18e eeuw behoorde het reservaat samen met de omliggende akkers en dorpen San Felipe Neri, Dolores, Catral en San Isidro de Albatera tot de Elche Lagoon. De huidige benamingen zoals “moerasland” en “zoutmeren”  verwijzen nog naar dit verleden. De oude Elche Lagoon verdween langzaam door de natuurlijke veranderingen maar ook door de vele drainages die men uitvoerde om de Elche Lagoon om te zetten in landbouwgrond. In de jaren 1920 bouwde de Compania de Riegos de Levante twee waterreservoirs, het Levante reservoir met een oppervlakte van 450 hectare en het Poniente reservoir met een oppervlakte van 650 hectare.  Deze dienden om het water te verzamelen en door middel van een centraal kanaal te verdelen naar de lokale landbouwers. Door het aanleggen van waterreservaten was irrigatie, jacht en visvangst mogelijk.

In 1988 werd El Hondo door de Generalitat Valenciana uitgeroepen tot een natuurpark. De begroeiing in het Parque Natural El Hondo is eerder beperkt. In het algemeen wordt het landschap gedomineerd door riet. Aan en rond het kanaal staan echter ook palm- en eucalyptusbomen.

Ondanks de vele interessante vissoorten zoals paling, zoetwater garnalen, vele soorten schaaldieren en de niet te vergeten Iberische tandkarper is de rijkste eigenschap van het park de grote diversiteit aan vogels. Deze grote verscheidenheid en hoeveelheid aan vogels in het park heeft ervoor gezorgd dat het park geklasseerd werd als een reservaat  en opgenomen werd in de RAMSAR-overeenkomst als een ZEPA (beschermd gebied voor vogels). Volgende vogelsoorten komen voor in en rond El Hondo: zwartkopmeeuw, slobeend, bergeend, krooneend, geoorde fuut, dodaars, steltkluut, kwak, goudplevier, vorkstaartplevier, flamingo, buidelmees, de (Iberische) groene specht. Onder de roofvogels kan je de bruine kiekendief, dwergarend, visarend en bastaardarend spotten. Deze laatste soort is een zeldzaamheid in dit deel van Europa. De bastaardarend heeft een GPS zender waardoor duidelijk is geworden dat deze vogel al jaren in de winter migreert vanuit Estland naar El Hondo om daar de wintermaanden door te brengen.

Verlies ook de oude schuurtjes en boerderijtjes niet uit het oog. Deze gebouwen worden vaak als uitvalsbasis door de steenuil gebruik. Meerdere loopbruggen en observatiehutten stellen de bezoekers in staat om de verschillende delen van het reservaat te leren kennen en de vele vogels te observeren zowel op het water als in de lucht.

Geniet van een bezoek aan dit natuurpark, een waar walhalla voor de vogelliefhebbers!