Wat weinig mensen weten, is dat Calpe een pittoresk, authentiek historisch centrum heeft met kleine steegjes, gezellige pleintjes, bontgekleurde en betegelde huisjes, prachtige muurschilderingen en de vele bloemen en planten die niet alleen de balkons maar ook de straten sieren. Je kan hier alleen maar vrolijk van worden. 

Calpe heeft een uitgestippelde toeristische route om het oude gedeelte van de stad te bezoeken. De bordjes “Ruta Turistica” leiden je door de smalle straatjes, langs kerken, stadsmuren en Romeinse ruïnes. Eén van deze te volgen bordjes hangt op de Placa de la Villa. Dit is een klein maar gezellig pleintje met de Parroquia Virgen de las Nieves, een opvallend moderne parochiekerk uit de jaren 1970. De oude binnenstad is niet erg groot en ook perfect op eigen houtje te verkennen. Liefhebbers van musea kunnen een bezoek brengen aan het Museo del Coleccionismo op de Placa de la villa of de Sala de Exposiciones Ajuntament Vell en het Museo de la Senyoreta (het museum voor geschiedenis en archeologie) beide gelegen in de Carrer del Santíssim Crist. De iglesia Antigua is een oudere kerk die in de 15^de eeuw bovenop een christelijke kapel gebouwd werd. De meest gefotografeerde straat is ongetwijfeld de Calle Puchalt met de prachtig geschilderde Spaanse trappen en beschilderde huizen. De Torreó de la Peça bevat delen van de oude stadsmuur die de inwoners beschermde tegen aanvallen van piraten. Het oude centrum is op zijn minst gezegd aangenaam verrassend. Parkeren kan je gemakkelijk op de publieke zandparking langs de Carrer Ausias March op wandelafstand van het historische centrum. Vergeet zeker ook geen bezoek te brengen aan de Llavador de la Font of Antiguo Lavadero. Deze bevindt zich vlakbij de parking op het kruispunt van de Avenida Diputación met de Avinguda de la Generalitat Valenciana en werd ingehuldigd in 1878. Omdat de stad toen nog niet voorzien was van stromend water, kon de bevolking hier hun drinkwater komen halen. Voor twee kannen water werd een bedrag van 5 cent aangerekend. Het wassen van linnen en kledij kostte tussen de 25 en 50 cent. Deze bedragen werden betaald aan de “conciërge” van de Llavador de la Font die in het aangrenzende hutje woonde.